Marrakech is veruit de populairste vakantiebestemming voor buitenlandse toeristen in Marokko. Inmiddels verwelkomt de stad jaarlijks meer dan 2 miljoen toeristen. Daarbij is het voorjaar het drukst, maar ook in de overige maanden zitten de vliegtuigen naar Marrakech Menara Airport vol. Volgens mijn taxichauffeur is het tegenwoordig altijd hoogseizoen.
Er zijn talloze redenen die het ‘succes’ van Marrakech kunnen verklaren. Vooral voor Europese toeristen is de stad makkelijk, snel én relatief goedkoop te bereiken. Het is een ideale bestemming voor een korte stedentrip of als uitvalbasis voor een rondreis door Zuid-Marokko. Bovendien zijn de temperaturen het hele jaar aangenaam en ben je bijna altijd gegarandeerd van zon. Mijn tijdlijn op sociale media bevestigt evengoed de indruk dat werkelijk ie-de-reen in Marrakech is, is geweest of nog gaat. Ik heb talloze foto’s van talloze mensen bij herkenbare toeristische bezienswaardigheden gezien.
Regelmatig ontvang ik privé-berichten en e-mails met vragen voor tips voor boetiek hotels, cafés en restaurants. De waarheid is dat mijn aanbevelingen niet uniek zijn. Dat moet ik eerlijk bekennen. Vaak plukte ik ze van internet om ze vervolgens tijdens de vakanties uit te proberen. Nomad, Le Riad Yasmine en Café Árabe staan allemaal in dat rijtje. Het zijn dezelfde plekken die veelvuldig door influencers op sociale media gepromoot worden.
Maar dat zijn niet de ‘authentieke’ en ‘niet toeristische’ gelegenheden waar in de berichten specifiek naar gevraagd wordt. Het is de beschamende ironie van het toeristenbestaan; we reizen de hele wereld over om ver weg van andere toeristen te zijn, maar onbewust zoeken we elkaar juist op. We zoeken ‘authenticiteit’ op de meest toeristische bestemmingen ter wereld. Dat lijkt misschien onschuldig, maar dat is het allerminst.
De hunkering naar ‘authenticiteit’ heeft een prijsopdrijvend effect op de lokale economie. Ik heb bewoners gesproken voor wie wonen, eten en leven haast onbetaalbaar zijn geworden. Sommige bewoners zagen geen andere keus dan de medina, soms zelfs de stad, te verlaten. Toerisme heeft alleen een positief imago voor diegenen die ervan profiteren.
In mijn vorige blog schreef ik dat lokale ondernemers en internationale touroperators begerig op de vraag van toeristen inspelen. Ten gunste van de bloeiende toerismesector is de historische medina in ontwikkeling. Grootschalige renovatie- en bouwprojecten. Vervallen panden worden gesloopt en maken plaats voor nieuwe boetiekhotels. Overal verschijnen hippe rooftop-terrassen voor een overwegend wit publiek. Witte toeristen komen hier om het ‘echte’ lokale leven te ervaren, maar dan zonder de ongemakken van het leven in sociaaleconomische achterstand. Het proces van gentrificatie kent geen genade en leidt tot pijnlijke processen van verdringing en uitsluiting.